Vaas

Na enkele pogingen met bier- en frisdrankflesjes bleek ik op zoek te moeten naar een meer neutrale binnenkant. Zowel voor het uiteindelijke beeld als ook het maakproces. Na enig zoeken leek PVC buis een geschikt materiaal, mede doordat PVC niet goed hecht aan beton, en deze buizen in verschillende diktes eenvoudig en goedkoop voorhanden zijn. Ik kocht een buis met een diameter van 50 en van 40mm. In de houtwerkplaats maakte ik houten klosjes uit betonplex die ik in de buis verlijmde, zodat de beton niet in de buis omhoog zou kruipen. Het gat van de boor is gedicht door er aluminiumfolie in te stoppen en dit er met de hamer verder in te slaan, zodat dit muurvast is komen te zitten.

De PVC buis smeerde ik in met een dikke laag groene zeep, om hechting van beton en PVC te voorkomen. De ruimte tussen de fles en de PVC buis werd daarna. schepje voor schepje, volgestort met beton. Daarbij liet ik om de zoveel centimeter de fles een paar keer stevig op de grond vallen, zodat de lucht uit het beton zou gaan. Als er voldoende beton in zat deed ik dit ook met een sateprikker, zoals men dat in het echt/groot met een trilnaald doet. Door al dat schudden kroop de PVC buis echter steeds omhoog, doordat deze lichter is dan de beton. Daarom stortte ik naar gelang er meer beton in de fles kwam, meer grind (hetzelfde als dat er eerder uit is gezeefd) in de PVC buis, waardoor deze op de juiste hoogte bleef.

Toch blijft het zaak om af en toe de PVC buis te roteren gedurende het uitharden van het beton. In ieder geval tijdens de eerste 2/3 dagen. Beton storten wordt daarmee ook een kwestie van plannen en timen: toen ik maandag middag een nieuwe vaas stortte leek alles weer volgens plan te gaan. Echter moest ik dinsdag werken, en nadat ik 's morgens de PVC buis nog gedraaid had, zat deze bij thuiskomst 's avonds muurvast.